Święta Góra Grabarka to miejsce wyjątkowe, bardzo urokliwe, gdzie na wzgórzu pośród tysięcy wotywnych krzyży znajduje się niewielka cerkiewka i żeński monaster. To miejsce, gdzie od 1710 r. spieszą pielgrzymi aby otrzymać ukojenie i duchową radość.

Tradycyjnie pielgrzymkę rozpoczęła święta liturgia w cerkwi pw. Zmartwychwstania Pańskiego w Siemiatyczach, gdzie Prawosławny Ordynariusz Wojskowy w słowie skierowanym do żołnierzy i funkcjonariuszy służb mundurowych zaznaczył między innymi jak ważnym jest pokładanie ufności w Bogu. „Tam gdzie człowiek pokłada nadzieję w samym sobie, gdzie jest pycha, tam również pojawia się strach, który paraliżuje i uniemożliwia wykonania misji czy też zadania, które przyświeca mundurowym. Ale strach przestaje paraliżować, kiedy człowiek przestaje pokładać nadzieję w sobie. Ewangelia pokazuje nam, że kiedy więcej nadziei pokładamy na nas samych tym więcej zawodu i strachu. Kiedy ufamy tylko sobie, kiedy sami stajemy się demiurgami naszego życia, wtedy nasza wyobraźnia buduje kolejne przestrzenie strachu, lęku i obawy przed wykonaniem zadania. Chrystus pojawił się tam gdzie zgasła nadzieja wśród apostołów. I ta wyciągnięta ręka Jezusa Chrystusa czeka na każdego człowieka. I w naszym życiu Chrystus pojawia się wszędzie tam gdzie gaśnie ludzka nadzieja i kiedy człowiek przestaje pokładać nadzieję w samym sobie”. Następnie Ordynariusz dziękował przybyłym funkcjonariuszom za trud codziennej służby i pracę, którą wykonują.

W tym roku pielgrzymka do monasteru na Św. Górze Grabarce była najliczniejszą z przybyłych na Św. Górę i liczyła ponad 800 osób.

Pielgrzymi szli, większość trasy z modlitwą na ustach, niektórzy zatopieni w myślach, niosąc wotywne krzyże ale też przede wszystkim swoje troski, prośby, dziękczynienia na miejsce uświęcone modlitwą wielu pokoleń.

Droga zdawała się być prosta i prowadziła jakby w górę ku cerkwi która stoi na jej szczycie. Wyjątkowa przyroda, po obydwu stronach drogi jakby pomagała, wtórowała śpiewom pielgrzymów i wskazywała jakby kierunek do miejsca gdzie konary, gałęzie, czuby sosen sięgają do błękitnego nieba, nachylone lekko w stronę cerkwi Przemienienia Pańskiego. Gdzie pośród ich wiekowych konarów naturalnie wplecione stoją tysiące wotywnych krzyży, które są świadkami losów człowieka.

Coś wyjątkowego jest przecież w tych mundurowych pielgrzymach, którzy angażują się całym jestestwem. Pielgrzymach, którzy dumnie ale też ze wzruszeniem pokonując trasę śpiewają proste ale jakże wzruszające i prawdziwe słowa pieśni religijnych …dziękując Bogu za wszystko. W owych splecionych barach, plecach, ramionach i rękach żołnierzy i innych formacji mundurowych, takich jak funkcjonariusze Straży Granicznej, Służby Więziennej, Policji, Izby Administracji Skarbowej, Państwowej oraz Ochotniczej Straży Pożarnej, Służby Ochrony Kolei, Lasów Państwowych oraz ich rodzin jest wspólny cel, cel pielgrzymowania, w imię wyższych duchowych wartości, pewna siła, która pozwalała nieść ciężki kilkumetrowy krzyż.

W roku bieżącym, szczególnymi pielgrzymami byli I Zastępca Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych, gen dyw. pil. Jan Śliwka, a także kapelani oraz żołnierze i funkcjonariusze z zagranicy: Słowacji i Ukrainy.

Na świętej Górze, arcybiskup Jerzy, zwrócił się do pielgrzymów z okolicznościowym słowem dziękując za to że: „czas pielgrzymowania został poświęcony Bogu, że żadna z pełnionych funkcji, czy też mundur jako symbol honoru, godności, nie przeszkadza w wyznawaniu swojej wiary w Boga. Że ta pielgrzymka zjednoczyła przedstawicieli różnych wyznań, ale także tych, którzy poszukują wiary. Mogliśmy oddać się na krótko myślom modlitewnym, ale też i porozmawiać ze sobą o takich rzeczach które są istotne dla naszego serca, życia, o rzeczach ważnych, o rzeczach duchowych i nieprzemijalnych”.

Podczas przemówienia, Władyka skierował szczególne podziękowania Bogu za dar tej pielgrzymki.

Podziękowania również zostały skierowane pod adresem Ministra Obrony Narodowej Mariusza Błaszczaka, który swoją decyzją ujął pielgrzymkę w ramach przedsięwzięć Ministerstwa Obrony Narodowej.

Ogromne słowa uznania i wdzięczności popłynęły do osoby pielgrzymującego generała Śliwki, przedstawiciela Szefa Sztabu Generalnego WP, przedstawiciela Szefa Inspektoratu Wsparcia SZ, komendanta 25. WOG z Białegostoku z całą grupą zabezpieczającą tegoroczne obozowisko wojskowe, szefa WSzW w Białymstoku, dowódcy 18. Białostockiego Pułku Rozpoznawczego, dowódcy 1. Podlaskiej Brygady Terytorialnej, komendanta i żołnierzy Wydziału ŻW w Białymstoku, dowódcy i żołnierzy 5. Kompanii Regulacji Ruchu z Olsztyna, wszystkich żołnierzy, pracowników resortu MON wraz z rodzinami, Straży Granicznej, Policji, Służby Więziennej, Straży Pożarnej, Administracji Celno-Skarbowej, Służby Ochrony Kolei, Polskich Linii Kolejowych, Kierownictwa Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, pracowników Nadleśnictw i Leśnictw, kapelanów i członków delegacji wojskowych ze Słowacji i Ukrainy oraz Katedralnej Prawosławnej Parafii Wojskowej św. Jerzego w Warszawie za ufundowanie krzyża.

Ordynariusz podziękował za udział i zaangażowanie wszystkim organizatorom i pielgrzymom za żywe świadectwo wiary, życząc zdrowia i bardzo dobrej atmosfery modlitewnej na Grabarce.

tekst: POWP foto: ks. Tomasz Rubczewski, lektor Gabriel Masalski