7 marca w trzecią niedzielę Wielkiego Postu – Niedzielę Adoracji Krzyża i święto Zwiastowania Bogurodzicy, Boskiej Liturgii we wrocławskiej katedrze przewodniczył Jego Ekscelencja Najprzewielebniejszy Jerzy Arcybiskup Wrocławski i Szczeciński.

W trakcie Liturgii zabrzmiał fragment Ewangelii wg Świętego Apostoła i Ewangelisty Łukasza, Łk 3 (1, 24-38):

“W owych dniach, poczęła Elżbieta, żona Zachariasza i po­zostawała w ukryciu pięć miesięcy, mówiąc: – Tak mi Pan uczynił w tych dniach, gdy wejrzał na mnie, zdejmując ze mnie hańbę wśród ludzi. W szóstym zaś miesiącu wysłany został przez Boga anioł Gabriel do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do dziewicy powierzonej mężowi imieniem Józef, z domu Dawida, imię zaś dziewicy Mariam. Wszedłszy do niej anioł, rzekł: – Raduj się, łaską obdarowana, Pan z tobą. Błogosławiona jesteś między niewiastami. Ona zaś, widząc to, przelękła się tego słowa i zastanawiała się, co by znaczyło to pozdrowienie. I powiedział jej anioł: Nie lękaj się, Mariam, łaskę bowiem u Boga zna­lazłaś. Oto poczniesz i urodzisz Syna, i dasz Mu imię Jezus. On będzie wielki i otrzyma imię: Syn Najwyż­szego, i da Mu Pan, Bóg, tron Dawida, Jego ojca. Na wieki będzie królował nad domem Jakuba i królestwu Jego nie będzie końca. Powiedziała Mariam do anio­ła: – Jak to będzie, przecież nie znam męża? Odpo­wiadając rzekł jej anioł: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego okryje cię, przeto Święte, które się narodzi, otrzyma imię: Syn Boży. A oto Elżbieta, krewna twoja, i ona w starości swej poczęła syna, i ten miesiąc jest już szósty dla tej, która jest nazywana bez­płodną. Bo u Boga żadne słowo nie będzie niemoc­ne. Mariam powiedziała: – Oto ja, służebnica Pana, niech mi się stanie według słowa twego. I odszedł od niej anioł”

oraz Ewangelii św. Marka (8, 34- 9,1):

„Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je. Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić? Bo cóż może dać człowiek w zamian za swoją duszę? Kto się bowiem Mnie i słów moich zawstydzi przed tym pokoleniem wiarołomnym i grzesznym, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swojego razem z aniołami świętymi. Mówił także do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą królestwo Boże przychodzące w mocy”

Po wysłuchaniu Ewangelii ze słowem do wypełniających całą świątynię wiernych zwrócił się abp Jerzy. W swojej homilii Władyka zaakcentował wyjątkowe połączenie dwóch świąt - niedzieli Adoracji Krzyża i święto Zwiastowania Bogurodzicy. Rozpostarte szeroko ręce ukrzyżowanego Chrystusa wzywają, łączą i leczą w Boskich objęciach wszystko co się w nich znajdzie. Wszystkie problemy pochodzą z podziału, rozłamu, również tego który jest w nas samych. Krzyż jest centrum, centrum naszej wiary, naszego życia, a według tradycji miejsce gdzie na Golgocie stał Krzyż Chrystusa jest geometrycznym centrum świata. Dlatego właśnie w połowie Wielkiego Postu Krzyż jest dla nas wzmocnieniem, pomocą i ukazaniem, przypomnieniem naszego celu. Pamiętajmy, że nigdy żaden krzyż się nie powtórzył. Każdy z nas ma inny, swój osobisty krzyż. Człowiek nie ma wpływu na wybór swojego Krzyża, ponieważ nie zna on swojej siły, a tylko Bóg jest w stanie określić siły człowieka. Bóg daje człowiekowi taki Krzyż jaki jest w stanie unieść, nie jest On ani za lekki ani za ciężki.

Nawiązując do święta Zwiastowania Władyka podkreślił świętość życia - życia na każdym jego etapie. Obecne dyskusje i debaty dotyczące życia poczętego zapominają, że jest to problem nie społeczny czy etyczny a głęboko duchowy i antropologiczny. To pytanie o duszę. Zwiastowanie Bogurodzicy jest tym świętem, które zgodnie z tekstami liturgicznym, przypomina nam, że tam gdzie Bóg zechce naruszony zostanie porządek natury, albo dokładniej porządek natury zadziała odmiennie - zgodnie z wolą Boga.

Bracia i siostry nabierzmy siły z tych dwóch wielkich świąt, nabierzmy sił z Życiodajnego Krzyża i wielkiego, radosnego święta Zwiastowania Bogurodzicy!

W trakcie Boskiej Liturgii wierni tłumnie przystąpili do misterium spowiedzi i eucharystii. Nabożeństwa modlitewnym śpiewem upiększył chór katedry pod dyr. lektora Dawida Dubeca.

Wieczorem sprawowana była Wieczernia z akatystem ku czci Świętego i Życiodajnego Krzyża Pańskiego.